Tüm dünyada yaşanan koronavirüs sürecinin bireylerde çok büyük değişiklikler meydana getirdiğini anlatan Uzm. Psikolog Melek Abca, kısıtlamalarla birlikte kendini izole etmenin yalnızlık üzere görüldüğünü lakin bu sürecin çok farklı kazanımları da beraberinde getirdiğini tabir etti.
Uzm. Psk Abca, pandemi periyodunun getirdiği ruhsal tesirlerini kıymetlendirdi.
Günlük yaşama adapte olmaya gereksinimimiz var
Birçok kişi bu sürecin geçmesini beklerken, belirsizliğe karşı dehşet, tasa, panik atak üzere hislerini ve semptomlarını patolojik boyutta yaşarken, birçok kişi de bu süreçte kendilerinden kaçmayı bırakıp kendileriyle, bağımlılıklarıyla, korkularıyla yüzleşmeyi ve tahlil bulmayı seçti. Kendisi hakkında, bağlantıları hakkında, içinde bulunduğu dünya hakkında düşünmek ve fark etmek için vakit buldu. Karşılaştığı tehlikeyi kayıplara değil fırsatlara çevirdi. “An” da yaşamayı öğrenmek, ertelemeyi bırakmak, tahlil bekleyen sorunları halletmek, kendilerini geliştirmek üzere. Unutulan bedelleri yine hatırladık…
Bu süreç insanları tekrar dayanışma, birlik ve beraberlik hislerine götürdü. Bununla birlikte ruhsal takılmalar olarak isimlendirilen depresyonlar da arttı. Şu an yaşanan depresyon uzun yolda giderken arabayı cebe çekip beklemek üzere. Şu an cebe çekildik; seyahat devam ederken kısa vadeli bir mola. Orada otomobil dinleniyor, biz biraz uyuyoruz, yemek yiyoruz, sonra yola tekrar devam edeceğiz. Natürel ki bunlar bu sürecin tamamlanması için gerekli olan şeyler, sağlıklı bir süreç yaşıyoruz. Şu an öfke, pazarlık ve depresyon ortasında gidip geliyoruz. Bunun sonucunda elbette kabullenme gelecek. Yavaşça bu kademeye hakikat geçiyoruz. Evet, bu virüs var, dünyayı, ekolojik dengeyi yerine getirmek için var, kabul ediyoruz; artık ne yapmamız gerektiği kısmına geçeceğiz. Artık günlük yaşama adapte olmaya gereksinimimiz var. Kovid’in bize kazandırdığı davranışları, o birlik ve dayanışmayı, hassaslığı, hijyen tavırlarını sürdürebilmemiz lazım. Zira bunları öğrenmemiz gerekiyordu, öğrendik. Şayet sürdürebilirsek geleceğe daha büyük katkılarda bulunabileceğiz.
İstikrar sağlanmalı
Uzaktan çalışma durumu, pandemi ile birlikte yaygınlaştı. Bu durum hem uyku sistemimizi hem yeme sistemimizi değiştirdi, dengelerimiz bozuldu. Özel ömür ile profesyonel hayat ortasındaki istikrar bozuldu, özel ömür mahremiyetimiz kalmadı. İş görüşmeleri meskenlerden yapılıyor, konut bizim özel alanımızdır. Bu olağan ki zarurî bir şey. Lakin şayet mümkünse konutun her alanında bilgisayar ile gezmek yerine tek bir yeri düzenleyip orayı iş gücüne çevirmek, öteki alanları ferdî alanımız olarak tutmak daha hakikat olacaktır. Burada mesai anlayışının olmaması da büyük eza. Daima tetikte yaşıyor beşerler. Olağanda iş gücünden çıkıp konuta gelirsiniz. Lakin burada patronlara de büyük iş düşüyor, çalışanlarının ruhsal sıhhatini korumak için gerekirse online eğitimler, motivasyon paylaşımları yapılması gerekiyor. Motivasyon olmadıkça çalışmadan randıman alamazsınız.
Şayet acil bir şey yoksa mesai saatinden sonra iş verilmemesi gerekiyor. Bunun aksi olduğunda uyku sistemi bile kalmıyor. Eşinizle, çocuklarınızla özel alanınız, yemek sisteminiz kalmıyor. Bir de bu süreçte evdeyken mesken kıyafetlerini giyip, hatta uyku kıyafetleriyle tüm günü geçiren şahıslar var. Beyin o denli bir şey ki her duruma adapte oluyor. Mesela omuzlar düşük durmaya başlarsanız beyin bunu depresif algılıyor. Lakin daha dik duruşlu olursanız beyin onu daha sağlıklı olarak algılıyor ve memnunluk hormonu salgılamaya başlıyor. Evdeyken de o denli, yataktan kalktığımız an güya şimdiki ömür başlıyormuş üzere hazırlanmamız gerekiyor.