Kuzguncuk İskelesi’ndeyim. Hayır vapuru beklemiyorum. Bir yere yetişme telaşım da yok. İskelenin üst katında balkonda çayımı içiyorum ve masada bilgisayarımı açmış haberimi yazıyorum.

Evvel buranın neresi olduğunu kütüphanesinden başlayarak anlatalım: Türkiye Tasarım Vakfı olarak hizmet veren bu yerin bağışlarla toplanmış 4 bin’e yakın tasarım bahisli kitaplarından oluşan özel bir kütüphanesi var. Ayrıyeten stant ve atölye olarak kullanılan büyük de bir salonu. Başta da dediğim üzere kapısı her yaştan her meslekten her görüşten beşere açık.
DENEYİM TRANSFERİ VE YENİ FİKİRLER
İSTANBUL’DAN ÇIKTIK YOLA
Yani daha hoş bir meskende, sokakta, semtte, kentte, ülkede ve hatta dünyada yaşamak için birlikte neler yapabiliriz, nasıl bilgi alışverişinde bulunabilir nasıl herkesi bu bahiste düşünmeye yeni fikirler üretmeye teşvik ederiz soruları vakfın çıkış noktasını oluşturmuş. Bunun için de kendileri üzere kederleri olan yurt içi ve dışındaki STK’larla ilişkilere geçmişler. Seminerler, atölyeler düzenlemişler. Özel şirketlerle, üniversitelerle, belediyelerle ve devlet kurumlarıyla ortak projeler geliştirmeye başlamışlar. Bir anda Kuzguncuktan çıkıp Gaziantep’e, oradan Kilis’e, Trabzon’a sonra tekrar İstanbul’a geri dönmüşler. Vakfın Genel Sekreteri Rumeysa Boz yapılan çalışmalar hakkında şunları anlatıyor: “Kabataş’ta Martı projesi durdurulsun diye çok çalıştık. Tahminen projenin önüne geçemedik fakat en azından o dev martının yapılmasının önüne geçebildik. Yeniden Çengelköy’teki İspark için beş öğrenciyle birlikte hoş bir proje geliştirip İBB’ye sunduk. Vakfımız kurulduğu periyotta en çok konuşulan mevzulardan birisi 15 Temmuz Darbesi’nden sonra boşaltılan askeri alanların ne olacağı istikametindeydi. Bunun için 120 kişilik bir grupla bir ortaya geldik. Birbirinden farklı meslekteki bu isimlerde askeri alanları nasıl kıymetlendiririz diye bir çalışma yaptık. Sonrasında da bu çalışmamızı Cumhurbaşkanlığı’yla ve belediyelerle paylaştık. Yeniden Anadolu’da Kilis, Antep ve Trabzon’da çalışmalar yaptık. Bilhassa Antep’te mülteciler için kurulan kampların daha sonra nasıl kıymetlendirilmesi gerekir tarafında projeler geliştirdik. Bir yandan da yurt dışındaki bizden daha deneyimli STK’lardan da takviye alıyoruz.”

Akademi özel bölüm ve halk birlikte


Tasarım bir düşünme biçimidir
Vakfın İdare Konseyi Üyesi Gülname Turan ise dizaynda demokratikleşmenin altını kıymetle çiziyor ve dokunduğumuz masadan, nefes aldığımız alanlara kadar her yerde herkesin fikirleriyle katkı sunmasını önemsediklerini belirtiyor. Dizaynın hem yapma hem düşünme biçimi olduğunu ve hayatımızın her alanında geçerliliğini koruduğunu lisana getiren Turan, bilhassa bugün dünyada olduğu üzere ülkemizde de yaşlı nüfusun süratle arttığını, ağır olarak da kırsal alandaki genç nüfusun göçüyle birlikte yaşlıların bu bölgelerde yalnız kaldığını hatırlatıyor. Turan, bu değişen hayat biçimiyle birlikte bilhassa yaşlı nüfusun göz önüne alınarak yeni dizaynlara gereksinim olduğunu belirtiyor.
