Hayat, gerçek ile düş ortasında bir tel köprüde sallanmaktan öte bir şey midir? Karamsar bir soru üzere gelse de temelinde düşünmeye ve derine sevk eden her soru umudun ışığıdır. Sinema yapmak da bu türlü bir şeydir. Sıkıntı edilen sıkıntıya dair umut ışığı yapmaktır. Zorlaştırmayıp kulaylaştırma düsturu istikametinde hayata dair çabucak her şey bu gayeye hizmet etmeli. Murat Çeri’nin birinci uzun metraj sineması Bir Düş Gördüm, bir küme çocuğun başrolü ile Anadolu’nun hoş yörelerinden birinde hayata geçirilmiş.
ÇOCUK DÜŞ GÖRMEZ,YETİŞKİN KABUSTADIR
Çocukluk ve ebeveyn ilgileri nazarından, çocuklarla bir arada çocuklara ulaşmaya çalışan, çocuklarla irtibat esnasında yetişkinlere yol gösteren kıssa trafik kazası geçiren bir çocuğun hayatına odaklanıyor. Sinemanın ana karakteri Tarık (9) ailesi ile birlikte geçirdiği trafik kazası sonrası köydeki büyüklerinin yanında kalmaya başlar. Babasını kaybetmiş, annesi komadadır. Tarık, sık sık düş görmektedir. Anlaşılan o ki kaza sonrası hafızasını kaybeden çocuk, hayat ile ortasındaki sıkı bağı bırakmamaya çabalamaktadır. Köyde edindiği arkadaşlıklar, karıştığı hengameler, köyün meczubu ile kurduğu bağ ve yavru hayvanların varlığı, Tarık’ın kendisine dönmesine ve ailesi ile alakalı anılarına ulaşmasına yardımcı olacak mıdır? Sorumuz bu mudur? Evet. Fekat yetmez. Hiçbir soru kafi gelemez. Hele çocuklar kelam konusu olduğunda karşılığın bir ehemmiyeti de kalmaz.
Düş ile gerçek ortasında gidip gelen bu zikzaklı yolun düzgün olan tek kademesi geri dönüşler ve yine başlamalardır. Bütün sıkıntı de tahminen budur. Sinemanın başlangıcında gördüğümüz sahnelerin sonunda da tıpkı biçimde bağlanması, insanoğlunun yaşadığı döngüye ve çıkış yoluna işaret ediyor. Sinemanın sonundaki cenaze namazının imamı da musalla taşında yatan mevta da bitmeyen soruların dillendirildiği mecranın toprağını suluyor.
METAFOR ZENGİNLİĞİ VE DİDAKTİZM
Anadolu kültürünün nüanslarını kıssanın çabucak her etabında kullanan direktör Murat Çeri, bazen klişenin bazen de didaktizmin tuzaklarına düşüyor. Temelin buna aldırmıyor üzere de… Duyguya odaklanmış bir sinema ve manası ortaya çıkaracak argümanların yükünün altında kalma tehlikesiyle cedelleşen bir lisandan kelam ediyoruz. Birinci sinema dezavantajlarından kurtulmaya çalıştığı noktalarda birbirine çarpan taşların çıkardığı kıvılcımlarla karşıkarşıya gelen üretimin yumuşak karnı ise oyunculuk üzere… İsmail Hakkı ve Ferda İşil’in vakit zaman doğal oyunculuk sergilemesi izleyiciyi sinemaya bağlayacak olsa da bilhassa çocuk oyuncular sahiciliği önemli biçimde zedeliyor. Doğal olmalarını beklediğimiz noktalarda oyunculuk devreye giriyor ve sinemanın gerçek gayesine eşlik edemiyor. Recep Çavdar’ın büyük oyunculuğu da klişe yapının yerini oluşturuyor.
DÜŞ GÖREN BİR SİNEMACI VE İZLEYİCİ
Düşü kimin gördüğü kadar nasıl gösterildiği problemi önemli. Sinematografi ve kurgudaki kendinden eminlik, müzik kullanımındaki yavuz yaklaşım ve her ne değerine olursa olsun sinema yapmak isteyen bir insanın emeği… Murat Çeri, uzun müddettir hayalini kurduğu sineması için uzun müddet uğraş sarf ettikten sonra birtakım dayanaklar ile seyahatini tamamlar. Şenliklerde uzunluk gösterip mükafatlar aldıktan sonra artık gişede izleyiciyi bekler. Her sinemanın hakkı kesinlikle fakat kesinlikle sinema salonunda izleyici ile buluşmaktır. Sinema dalının dağıtım problemi probleminin sonucu olarak Bir Düş Gördüm sineması çok az salonda izleyici ile buluşuyor. Vizyondan kalkmadan izlemeli ve takviye ile tenkidimizi izledikten sonra daima birlikte yapmalıyız.