Olcay Zuhal Gören’in tek kişilik oyunu ikinci kez sahnelendi: Yalnızlık hikâyesi yalnız anlatılır - İncili Kadın

Tiyatro kısmı mezunu Olcay Zuhal Gören, ikinci tek kişilik oyunu “Bir Sıfırdan İyidir”le günümüz beşerinin yaşadığı yalnızlık, fark edilmeme, sevilmeme üzere hislerine büyüteç tutuyor. Bir insanın bir insanı görmesi ve onun dünyasında oluşturacağı değişikliği anlatan oyun, bir veli-öğretmen ilgisiyle ortaya çıkmış. Deniz ve Songül Topsakal çiftinin 2,5 yaşındaki oğlunun Gören’den aldığı eğitim iki tarafı yakınlaştırmış. Aile dostluğuna dönüşen bağlantı, Gören’in işini desteklemelerine sebep olmuş. Bu 70 dakikalık oyun, izleyiciye günlük hayattaki gelgitleri, üzerinde çok da durmadığımız problemleri düşündürüyor.

Kafe tiyatrosuyla başladı

Gören, “Sen Nereden Çıkardın ki Tiyatronun Kolay Bir Şey Olduğunu” isimli birinci tek kişilik oyununu pandemiden evvel işlettiği kafede oynamış. Oyuncu, pandemiyle orta verdiği sahneye, tekrar pandemide yaşadığımız içe dönüşten ilhamla “Bir Sıfırdan İyidir”le döndü. Gören, süreci şu sözlerle özetliyor: “Kafede tiyatro fikri bir kafem olmasıyla ortaya çıktı. Arkadaşımla açtığımız yer hoş işleyince, mesleğimi de yapayım dedim. Bir insanın tiyatro yapmaya nasıl karar verdiğini ve o süreçte başından neler geçebileceğini anlatan stand-up tadında bir oyundu. Sonrasında ise iki üç kişilik bir kıssa müellifim diyordum fakat pandemi şartlarından tekrar tek kişilik yazdım.”

Dostluk sonucu ortaya çıkan oyunun, sahnelenmesi ve duyurulması sürecinde oyuncunun ailesinin de büyük katkısı var. Seste, afişte, ışıkta, fotoğrafta, izleyici koltuğunda bulunanlar Gören’in annesi, kardeşi, babası ve arkadaşları. Olcay Zuhal, “Çevremdeki insanların profesyonel hayatlarındaki maharetlerinden takviye aldım. Afişleri kardeşim yaptı, fotoğrafları babam çekti, gişede ve ışık konusunda arkadaşlarım dayanak verdi” diyor.

Bu kadar yalnız olmak zorunda mıyız

Pandemide yaşadıklarımızın oyun olacak kadar derin ne hissettirdiği sorusuna ‘kalabalıklar içindeki yalnızlığımız’ yanıtını verse de sormak istediği sorular olduğunu söylüyor Olcay Zuhal. Tek kişilik oyunlarda en büyük zorluğun motivasyon olduğunu belirterek, ekliyor: “Zaman vakit düşecek olsanız da devam etmeniz gerekiyor. 80 dakika durmadan bir şeyler anlatıyorsunuz. Kalabalık olsanız, ufak bir düşüşte sizi yükseltebilecek birileri var karşınızda. Lakin bir yalnızlık öyküsünün de yalnız başına anlatılması gerekiyordu. Yalnız geldik yalnız gideceğiz lakin hayatı yaşarken de bu kadar yalnız olmak zorunda mıyız? Yahut birbirimizi bu kadar yalnız bırakmalı mıyız? Bu hakikat bir şey mi?”

Bakmadığını göremezsin

Yalnızca bir yalnızlık öyküsü izlemiyoruz. İçimiz, dışımız, görünen ve görünmeyen yüzümüze hatta etrafımıza gösterdiğimizle aslında yaşadıklarımıza da atıf yapıyor oyun. Ailemize, etrafımıza ve dostluklarımıza ait değerli sorgulamalar yapan “Bir Sıfırdan İyidir”, görülmeyenlerin görülme öyküsü birebir vakitte. Olcay Zuhal, karakterin seyahatini “İç karakterin üç öyküsü var. Birincisi ailesine, ikincisi arkadaş ilgileri ve aileye ait. Sonuncusu da gönül bağları. Bir müddet sonra bu bağlar içinde görülmüyorsun. Kim, kimi, nerede görecek, nasıl inanacak ve güvenecek? Bunu sorguluyorum. Kimse etrafına bakmıyor. Bakmadığın bir şeyi göremezsin. Görmediğin bir şey de sana nazaran yoktur esasen. Kurmacanın sonunda da karakter, kendisini hiç tanımayan birinin ben seni gördüm demesiyle şoka giriyor. Aslında onun öyküsünün sanatına ilham verdiğini görüyor” diye özetliyor.