Tabiattaki ağaçlar, çiçekler yağmura ve güneşe gereksinim duyarlar. Aksi halde solar ve ölürler. Çocuklara karşı olan ilgiyi de bu halde tanım edebiliriz. Onlarla ilgilenmek; yemek yedirmek, gezdirmek, ya da para vermek değildir. Asıl kıymetli olan en çok gereksinim duydukları şartsız sevgiyi vermektir. Zira şartsız sevgiyi tadamayan çocuklar yetişkinlik periyodunda ruhsal problemler ile karşı karşıya kalabiliyor.
Çocuklar dünyaya gözlerini açtıkları dakikadan itibaren ebeveynlerinin yardımına gereksinim duyarlar. Bu muhtaçlıklar beslenme, barınma üzere temel gereksinimlerin yanı sıra duygusal muhtaçlıkları da kapsar. Zira çocuklar dünyayı ebeveynleri ile tanımaya başlar. Yabancı oldukları bu yaşama, onlara duydukları inanç bağı ile tutunurlar. Bilhassa annenin rolü burada büyük bir kıymet taşır. Çocuklar birinci temaslarını anneleri ile gerçekleştirir, en çok onların kokusuna bağlanır. Sevginin temelinde ise inanç duygusu yatar. Bu nedenle çocuklar için sevgi kavramının oluşumunun doğumdan itibaren tohumları atılan bir süreç olduğunu söyleyebiliriz.
Keşfetmeye karşı daha istekli oluyorlar
Bilhassa çocuk yetiştirme sürecinin birinci yıllarında karşılıksız sevgiyi çocuğa aşılamak hayli kıymetlidir. İnançlı bağ gelişiminin birinci temelleri bu süreç ile birlikte atılır. Ayrıyeten bu bahsin çocuğun duygusal gelişimiyle de direkt ilgili olduğu unutulmamalıdır. Kendini inançta hisseden çocuklar daha korkusuzca dünyayı keşfedebilirler. Zira bilirler ki gereksinim duyduklarında sevildikleri ve bakıldıkları bir yer vardır. Bu temelde yetişen çocukların ileriki devirlerde beşerlerle sağlıklı ilgiler kurması daha yüksek bir ihtimaldir. Yani anne sevgisi, istikrar, muhafaza duygusu ve güvenlik üzere düzgün hissettiğimiz hislerde anahtar rolü üstleniyor.
İstemeyerek yaptığımız davranışlar, bir anda ağzımızdan o cümleler çocukların değersizlik duygusu ile tanışmasına neden oluyor. Mevzuyu örneklendirecek olursak; “Bizimle tatile gelip gelmeyeceğine imtihan sonucuna nazaran karar vereceğiz.” gibisi cümleler sağlıklı olmayan ön şartları barındırır. Bu biçim cümlelere maruz kalan çocuklar vakit içerisinde öz itimat eksikliği ile karşılaşabilir.
Özgüvenin temelinde, öze verilen paha bulunur. Bu nedenle çocuklar, sonuçlar ne olursa olsun ebeveynlerinin gözündeki bedelinin değişmeyeceğinden ve sevgilerinin azalmayacağından emin olmalıdır. Fakat bu biçimde ben yalnızca ben olduğum için kıymetliyim prensibini geliştirebilirler. Bu durumda, özgüvenli bireyler olma yolunda atılan birinci adımdır.
Çocuklarınıza sevginizi gösterin
Anneler çocuklarının sevgisini hiçbir şeyle kıyaslamazlar. Zira onları ne kadar çok sevdiklerinden ve bunun için hiçbir karşılık beklemediklerinden eminlerdir. Ancak çocuklar her vakit bu durumun farkında olmayabilir. Bu nedenle karşılıksız sevmek kadar bunu hissettirmek de kıymetlidir. Çocukların sevginizi hakikat algılayabilmesi için bunlara dikkat edin;
– İstediklerinizi yaptığında ya da yalnızca başarılı olduklarında onları sevmeyin. Her vakit çocuklarınızı ne kadar sevdiğinizi lisana getirin.
– Diğerleriyle kıyaslamayın. Çocuklarınızı olduğu üzere kabul etmek kıymetlidir. Kendine has olan davranışlarının, yeteneklerinin sevginiz üzerinde eksi bir bedel oluşturmayacağını hissettirin.
– Birlikte vakit geçirmeye ihtimam gösterin. Çok büyük aktiviteler olmasına gerek yok. Onu dinlemek, birlikte yemek yapmak, televizyon karşısında birlikte oturmak da uygun vakit geçirmenizi sağlar.
– Şartsız sevgi ile yanlış muhafazacı tutumu birbirine karıştırmayın. Şartsız sevgide çocuğunuzun yaptığı her davranışı onaylayamazsınız. Her vakit onun yanında olduğunuzu ve gereksinim duyduğunda size geleceğini bilmeli ancak kendi meselelerine kendisinin tahlil bulması gerektiğinin de farkında olmalıdır.